Χρήστος Καλιοντζίδης: “Πρώτη Ύλη”

Χρήστος Καλιοντζίδης: “Πρώτη Ύλη”

“Η Σέρρα του Κωφόγλη”
 


Ο Χρήστος Καλιοντζίδης παρουσιάζει τα νέα του τραγούδια με γενικό τίτλο “Πρώτη Ύλη” τα οποία είναι βασισμένα σε σκοπούς πατρίδας. Τα τραγούδια του ακούγονται στο επίσημο κανάλι του στο YouTube.

Είχαμε την χαρά να τον κάνουμε μερικές ερωτήσεις για την καινούργια δουλειά του. Τον ευχαριστούμε θερμά γνωρίζοντας τον περιορισμένο χρόνο που διαθέτει, ενώ πάντα είναι στη διάθεση μας ότι και να τον ζητήσουμε!

Ράδιο Τραπεζούντα Βοστώνης: Χρήστο, ετοιμάζεις μια νέα δουλειά με γενικό τίτλο “Πρώτη Ύλη” η οποία παρουσιάζεται επίσημα στο κανάλι σου στο YouTube. Ποιο ήταν το κίνητρο να κυκλοφορήσεις αυτά τα τραγούδια;

Χρήστος Καλιοντζίδης: Κίνητρο για αυτή την προσπάθεια ήταν μια απλή ακρόαση αρχειακού υλικού στο σπίτι παρέα με το φίλο μου Χρήστο Ασλανίδη (ο οποίος παίζει νταούλι σε αυτήν). Συνειδητοποίησα πως υπάρχουν αρκετές μελωδίες οι οποίες δεν έχουν καταγραφεί και θεώρησα αρκετά σημαντικό να τις “γνωρίσει” ο κόσμος που ακούει αυτό το είδος μουσικής μιας και η κάθε μία από αυτές έχει κάτι το ξεχωριστό. Από καιρό το είχα κατά νού ωστόσο μόλις αντιλήφθηκα πως το υλικό είναι ήδη αρκετό είπα στο Χρήστο “αύριο γράφουμε”.

ΡΤΒ: Το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε επίσημα ήταν “Η Σέρρα του Κωφόγλη” βασισμένο στο χορό σέρρα το οποίο έπαιζε μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο ο λυράρης Απόστολος Ξανθόπουλος (Κωφόγλης) από το Διπόταμο Καβάλας. Πιστεύεις ότι η παρουσίαση των κομματιών αυτών θα βοηθήσει τους νέους που ασχολούνται με την ποντιακή μουσική να γνωρίσουν τους παλιούς “ξεχασμένους’’ καλλιτέχνες και να αποκαλύψουν κι άλλα διαμάντια σαν αυτά;

ΧΚ: Ένας από τους βασικότερους λόγους που με ώθησε στην προσπάθεια αυτή είναι το γεγονός πως αδικούμε λίγο τη μουσική μας παράδοση. Υπάρχει πληθώρα ηχοχρωμάτων πέραν του Γώγου που (δικαίως κατ’ εμέ) επικράτησε μετά το ‘50 και καλό είναι να αποκτήσουμε μια πιο σφαιρική γνώμη για αυτά. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο τρόπος που έπαιζε τη Σέρα ο Κωφόγλης, τελείως διαφορετικό άκουσμα από το σύνηθες για το χορό αυτό, όπως επίσης και το όμαλιν που έπαιζε ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος καθώς και πολλά άλλα. Δε ξέρω εάν θα επηρεάσω κάποιον και δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι, θεωρώ αυτονόητο όμως πως η γνώση πρέπει να μοιράζεται. Ποιος ο λόγος να την κρατάς για τον εαυτό σου?

“Το Ομάλιν του Θεόφιλου” (Γαράσαρης)

ΡΤΒ: Ο πρώτος σου δίσκος “Ση Χάλκοβας Τα Στράτας” κυκλοφόρησε σαν CD το 2017, αλλά τα ίδια τραγούδια υπάρχουν και στο YouTube. Η πρόσφατη δουλεία σου “Πρώτη Ύλη” θα κυκλοφορήσει και σε CD?

ΧΚ: Θα κυκλοφορήσει και σε CD σε δεύτερο χρόνο. Η ιδιαιτερότητα είναι πως δε θέλω η δουλειά αυτή να αποσκοπεί στο οικονομικό κέρδος. Θα ήθελα να διανέμεται δωρεάν, με το σκεπτικό πως όλοι θα έπρεπε να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην παραδοσιακή μας μουσική. Είμαστε με το Χρήστο στο σημείο όπου αναζητούμε ανθρώπους ή φορείς που να ενστερνίζονται την άποψή μας ούτως ώστε να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα του CD.

ΡΤΒ: Πιστεύεις ότι πλέον έχει τελειώσει η εποχή του “δίσκου” και όλες οι μουσικές κυκλοφορίες θα υπάρχουν μόνο στο διαδίκτυο; Ποια η άποψη σου γι’ αυτήν την τεχνολογική εξέλιξη; Υπάρχει κάτι εκτός από τον “ρομαντισμό” στο βινύλιο, στις κασέτες και στους ψηφιακούς δίσκους (CD) πού χάσαμε με την εξέλιξη;

ΧΚ: Σαφώς και η εποχή της δισκογραφίας όπως τη γνωρίζαμε παλαιότερα μας έχει αφήσει ανεπιστρεπτί. Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Από τη μία το διαδίκτυο προσφέρει απλόχερα στο κοινό σχεδόν τα πάντα πράγμα το οποίο 20-30 χρόνια πρίν φάνταζε κυριολεκτικά ανέκδοτο. Από την άλλη είχε άλλη μαγεία το βινύλιο, η κασετα, το CD. Θυμάμαι σαν παιδί να περιμένω πως και πως τις νέες κυκλοφορίες που ερχόντουσαν στα δισκοπωλεία, να ανοίξω με προσοχή τη ζελατίνα, να διαβάσω το ένθετο (όπου υπήρχε) και να βάλω το νέο μου απόκτημα στη βιβλιοθήκη παρέα με τα υπόλοιπα. Το μόνο άγχος ήταν μη χαράχθει το cd ή φαγωθεί η κασέτα. Καταστροφή!
Προσωπικά δηλώνω οπαδός της δεύτερης περίπτωσης όχι μόνο για το ρομαντικό του πράγματος αλλά γιατί θεωρώ πως ήταν μεγαλύτερη τόσο η οικονομική όσο και η ηθική αξία της κάθε προσπάθειας. Άλλο κύρος.

 

“Όλια τη πλάσης τα δεντρά” (Τικ Ματσούκας)
 

ΡΤΒ: Στα τραγούδια της “Πρώτης Ύλης” ακούμε τον Χρήστο Καλιοντζίδη στο τραγούδι και στη λύρα, και τον Χρήστο Ασλανίδη στο νταούλι. Θα χανόταν η αυθεντικότητα των τραγουδιών αν υπήρχαν κι άλλα συνοδευτικά όργανα;

ΧΚ: Έτσι τα ένιωσα. Νέτα σκέτα που λέγαμε στο χωριό μου. Κατενά. Από τη στιγμή που δεν είχαν καταγραφεί ξανά αυτές οι μελωδίες, ήταν νομίζω θεμιτό να της μάθουμε πρώτα όσο το δυνατόν αυτούσιες.
Για να είμαι ειλικρινής όμως είχα κουραστεί και λίγο από την πολλή πληροφορία των ενορχηστρώσεων. Χρειαζόμουν ένα διάλειμμα.

ΡΤΒ: Περιμέναμε να απολαύσουμε την νεα δισκογραφική συνεργασία με τον πατέρα σου, τον αξιολάτρευτο Μιχάλη Καλιοντζίδη. Τα τραγούδια που θα είναι ο καρπός της συνεργασίας του Μιχάλη και Χρήστου Καλιοντζίδη, θα είναι διαθέσιμα μόνο στο κανάλι σου στο YouTube, η θα υπάρχει και “χειροπιαστός” δίσκος;

ΧΚ: Μέχρι το Πάσχα θα έχει κυκλοφορήσει από τη Vasipap σε μορφή CD με τίτλο “Όλον τον κόσμον έγυρτσα”. Δεν είναι στα πλάνα για την ώρα να κοινοποιηθούν στο YouTube (πέραν ενός τραγουδιού που έχει ήδη βγεί γιατί καθυστερήσαμε αρκετά). Θα υπάρχουν ωστόσο σε πλατφόρμες όπως το Spotify, iTunes, PlayStore κα.

 

“Χορός Κότσαρι”
 

ΡΤΒ: Αν και είναι αρκετά αυτά για έναν ανήσυχο καλλιτέχνη σαν εσένα, μήπως θα έχουμε κι άλλες εκπλήξεις για το 2020;

ΧΚ: Δισκογραφικά όχι. Φτάνει! (χαχα)
Ετοιμάζω κυρίως πράγματα σε επίπεδο παραστάσεων για τα οποία δυστυχώς δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμα πολλά…

ΡΤΒ: Αγαπητέ Χρήστο, ευχαριστούμε πολύ που μας έδωσες την ευκαιρία να μάθουμε για την πρόσφατη σου μουσική εργασία. Ανυπομονούμε να ακούσουμε όλα τα τραγούδια της “Πρώτης Ύλης”. Καλή επιτυχία σε όλα τα μελλοντικά σου “project”!

 

Του Παντέλα η καϊτέ (Τικ Ματσούκας)