19/08/2020 Βίντεο Της Ημέρας: Μαντίλια – Αλέξανδρος Παρχαρίδης & Χρήστος Ιωαννίδης
19/08/2020 Βίντεο Της Ημέρας: Μαντίλια - Αλέξανδρος Παρχαρίδης & Χρήστος Ιωαννίδης
Μια όμορφη νέα συνεργασία με τον βετεράνο τραγουδιστή Αλέξη Παρχαρίδη και τον νεότερο Χρήστο Ιωαννίδη με καταγωγή από την Κατερίνη Πιερίας. Το τραγούδι “Μαντίλια” είναι παραδοσιακό τραγούδι και χορός των Ποντίων από την περιοχή Κιουμούς Ματέν ή Γκιουμούς-Μαντέν (Gümüş Maden).
Συμμετέχουν οι μουσική: Αλέξανδρος Παρχαρίδης και Χρήστος Ιωαννίδης (τραγούδι), Παναγιώτης Στεφανίδης (λύρα), Κωνσταντίνος Καρακασίδης (φλογέρα), Γιάννης Καρακαλπακίδης (λαούτο), και Γιώργος Φωτιάδης (νταούλι). Το βίντεο είναι παραγωγή του Παναγιώτη Θεοδωρίδη και την εικονοληψία έκανε ο Λάζαρος Μανουσαρίδης και ο Χρήστος Σουμπάκης. Συμμετέχουν χορευτές της Πρότυπης Καλλιτεχνικής Ομάδας Χορού ”Έκνευσις” του Κωνσταντίνου Νικολαΐδη.
Όπως αναφέρει και στην περιγραφή του βίντεο:
“Το μεταλλείο Σίμ ή Κιουμούς Μα(ν)τέν (μεταλλείο Αργύρου) του Νομού Σεβάστειας του Πόντου, ιδρύθηκε στις αρχές του 1800, εκκλησιαστικώς υπάγονταν στην Μητρόπολη Χαλδίας και Χερροιάνων, βρίσκονταν 30 χιλ. Δυτ. της Μερζιφούντας και ονομάστηκε έτσι από τους Τούρκους επειδή ήταν πλούσια σε Άργυρο (ασήμι). Τα μαντίλια, ως ελεύθερος, αντικριστός και ζευγαρωτός χορός που έντυνε τις γαμήλιες πομπές (σε ρυθμό 5/8) κουβαλούν ιδιαίτερα μουσικά ”χρώματα”, κάνοντας τα εύκολα διακριτά από τον υπόλοιπο Πόντο, κυρίως λόγω των Καππαδοκικών τους επιρροών. Τα βασικά όργανα της περιοχής ήταν το βιολί, που αντικατέστησε την κεμανέ, με όργανο συνοδείας το ούτι και καμιά φορά το σάζι, σπάνια το ντέφι, το κλαρίνο, ο ζουρνάς και το νταούλι. Είθε αυτά τα ιδιαίτερα ”χρώματα”του σκοπού να καταφέραμε να τα αποδώσουμε στο σήμερα χωρίς να χαθεί η ”ζωντάνια” τους, ευχόμενοι να παραμείνουν ζωντανά εις το διηνεκές.”
“Το μεταλλείο Σίμ ή Κιουμούς Μα(ν)τέν (μεταλλείο Αργύρου) του Νομού Σεβάστειας του Πόντου, ιδρύθηκε στις αρχές του 1800, εκκλησιαστικώς υπάγονταν στην Μητρόπολη Χαλδίας και Χερροιάνων, βρίσκονταν 30 χιλ. Δυτ. της Μερζιφούντας και ονομάστηκε έτσι από τους Τούρκους επειδή ήταν πλούσια σε Άργυρο (ασήμι). Τα μαντίλια, ως ελεύθερος, αντικριστός και ζευγαρωτός χορός που έντυνε τις γαμήλιες πομπές (σε ρυθμό 5/8) κουβαλούν ιδιαίτερα μουσικά ”χρώματα”, κάνοντας τα εύκολα διακριτά από τον υπόλοιπο Πόντο, κυρίως λόγω των Καππαδοκικών τους επιρροών. Τα βασικά όργανα της περιοχής ήταν το βιολί, που αντικατέστησε την κεμανέ, με όργανο συνοδείας το ούτι και καμιά φορά το σάζι, σπάνια το ντέφι, το κλαρίνο, ο ζουρνάς και το νταούλι. Είθε αυτά τα ιδιαίτερα ”χρώματα”του σκοπού να καταφέραμε να τα αποδώσουμε στο σήμερα χωρίς να χαθεί η ”ζωντάνια” τους, ευχόμενοι να παραμείνουν ζωντανά εις το διηνεκές.”
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές γι’ αυτήν την υπέροχη παραγωγή!
This is a beautiful new collaboration with the veteran singer Alexis Parharidis and the younger singer Christos Ioannidis, originally from Katerini, Greece. The song “Mantilia” is a traditional song and dance of the Pontians from the region of Kioumous Maten (Gümüş Maden).
The participating musicians are: Alexandros Parharidis and Christos Ioannidis (vocals), Panagiotis Stefanidis (lyra), Konstantinos Karakasidis (flogera), Giannis Karakalpakidis (laouto), and Giorgos Fotiadis (daouli). The video is produced by Panagiotis Theodoridis and the photography was done by Lazaros Manousaridis and Christos Soumpakis. Dancers of the Dance Group “Eknefsis” (with Konstantinos Nikolaidis) perform in the video.
As mentioned in the video description:
“The Sim mine or Kioumus Maten (Silver mine) of the Prefecture of Sevastia of Pontos was founded in the early 1800s, and was ecclesiastically part of the Diocese of Chaldia and Sheriana. It was located 30 kilometers west of Merzifounta and was named appropriately because of all the silver in the area. The scarves dance, as a free, opposite facing and paired dance that was performed during the wedding processions (in 5/8 rhythm) carries special musical “colors”, making them easily distinguishable from the rest of the Pontos, mainly due to the Cappadocian influence in the area. The main instruments of the region were the violin, which replaced the kemane, with the oud and sometimes the saz as an accompaniment instrument, and rarely the tambourine, the clarinet, the zournas and the daouli. It had these special “colors”. The desire is to be able to perform the dance today without losing its “vitality”, hoping that it is eternally preserved.”
Congratulations to all the contributors for this wonderful production!
Radio Trapezounta Boston
Dedicated to the Musical Traditions of Hellenic Pontos
https://www.radiotrapezounta.comhttps://www.trapezounta.comhttp://bit.ly/RadioTrapezountaBoston