Χρύσανθος Θεοδωρίδης – Δημήτρης Πιπερίδης || Chrisanthos Theodoridis – Dimitris Piperidis 2003

Ψάχνοντας στο Youtube για παλιά βιντεάκια, έτσι για να περάσω την ώρα μου, έπεσα τυχαία πάνω σε αυτό που μόλις αναρτώ. Ομολογώ ότι αγνοούσα ότι υπήρχε βίντεο από εκείνη τη βραδιά, μια από τις ομορφότερες που έζησα στα τόσα χρόνια που ήμουν κοντά του. Το αναρτώ μόνο και μόνο, γιατί κουράστηκα να απαντώ σε κακοπροαίρετους που επιμένουν να τον κακολογούν, χωρίς να γνωρίζουν πόσο προστατευτικός και συνεπής ήταν με τους συνεργάτες του αυτός ο τεράστιος καλλιτέχνης.

Ήταν το 2003, πολύ πριν πάω επίσημα στο «Παρακάθ». Μου τηλεφώνησε μια μέρα ο Χρύσανθος….

– Την Τετάρτη που μας έρχεται, μην κανονίσεις τίποτε. Παίζουμε στο «Παρακάθ».

– Ότι πει ο καπετάνιος! Τι έχουμε;

– Τίποτε. Ο Ποζίδης και μερικοί φίλοι θέλουν να μου κάνουν τα γενέθλιά μου.

Φυσικά την Τετάρτη, ως πιστό στρατιωτάκι, ήμουν εκεί. Μόνο που αντί να βρω μια μικρή παρέα φίλων, όπως περίμενα, βρήκα ένα «Παρακάθ» ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο που έμαθε για τη βραδιά, και ήρθε για να γιορτάσει μαζί μας τα γενέθλιά του.

Νομίζω ότι εκείνο το βράδυ κάναμε δύο προγράμματα. Κατά τις μία τα ξημερώματα, σχετικά νωρίς δηλαδή, μου ζήτησε να τον πάω στο σπίτι με την Ευλαμπία την αδερφή του που τον συνόδευε, γιατί η Σούλα, η γυναίκα του, είχε σπάσει το πόδι της και δεν μπορούσε να μετακινηθεί.

Κατεβήκαμε στο πάρκιγκ. Μπροστά στο ταπεινό Yugo της αδερφής μου ήταν παρκαρισμένη η απαστράπτουσα ολοκαίνουρια BMW του φίλου Κώστα Σιώπη. Η Ευλαμπία που δεν ήξερε, νόμισε ότι είναι δική μου και πήγε να μπει μέσα. Ο Χρύσανθος, που σε κάτι τέτοια ήταν «λύκος», έσπευσε να το διορθώσει «μην τυχόν και στενοχωρηθεί ο μικρός»

– Αοίκ’κον θα παίρ’ όνταν τρανύν’… Ακόμαν μικρός έν’…..

Κάποτε φτάσαμε στο σπίτι του. Η Ευλαμπία βγήκε από το αυτοκίνητο φορτωμένη με τα λουλούδια, τα κοστούμια και τα χρυσαφικά που του έκαναν δώρο οι φίλοι του. Αν και μεγαλύτερη, υπερπροστατευτική πάντα με τον αδερφό της, του κράτησε τον πόρτα για να βγει και εκείνος.

– Πάτση, δέβα κι ογώ πα έρχουμαι. Κάτ’ θέλω το μικρόν….

Μόλις έφυγε η Ευλαμπία, έβγαλε βιαστικά από την τσέπη του και βαλε στην τσέπη του πουκαμίσου μου ένα μάτσο χαρτονομίσματα. Αισθάνθηκα πολύ άσχημα…

– Καλά ρε θείο, πας καλά; Θα με πληρώσεις που έπαιξα στα γενέθλιά σου; Ντροπή!

– Πολλά λες, μικρέ. Αυτά τα έχουμε συμφωνήσει. Στα οικονομικά δε σου πέφτει λόγος. Εσύ απλά θα ακούς το θείο.

Ήμουν νεότερος και σχετικά καινούριος ως συνεργάτης, έτσι δεν του έφερα ιδιαίτερη αντίρρηση. Όμως με έτρωγε η περιέργεια. Και έτσι έκανα αυτό που δεν είχα κάνει ποτέ μέχρι τότε μαζί του, ούτε το ξανάκανα ποτέ. Σταμάτησα κάτω από τον πρώτο στύλο της ΔΕΗ που συνάντησα στο δρόμο, και έβγαλα το πακέτο με τα χαρτονομίσματα να τα μετρήσω. Ήταν 500 κολλαριστά ευρώ, ποσό διπλάσιο ίσως από το μεροκάματό ενός λυράρη της ηλικίας μου. Ένιωσα άσχημα. Αντί να πάω στο σπίτι μου, έστρεψα το τιμόνι προς το «Παρακάθ». Ήταν ακόμη γεμάτο κόσμο. Βρήκα το συγχωρεμένο τον Ποζίδη.

– Ρε Γιώργη περίεργα πράγματα, συμβαίνουν εδώ. Εγώ ήρθα για χάρη του κι αυτός έβγαλε και μου έδωσε 500 ευρώ. Τι παίζει;

– Τι να παίζει, ρε Δημητράκη. Δεν κατάλαβες; Του κάναμε τα γενέθλια, τον ντύσαμε από πάνω μέχρι κάτω, τον χρυσώσαμε, κι αυτός μας είπε ότι θα έρθει, αλλά το λυράρη του δωρεάν δεν τον φέρνει. Έθεσε όρο να πληρωθείς κανονικά. Κι όταν του είπαμε ότι ο μικρός σε λατρεύει, δε θα δεχτεί να πληρωθεί για τα γενέθλιά σου, μας απάντησε ότι ο μικρός θα κάνει ότι του πω εγώ κι εν πάση περιπτώσει, εγώ με το μεροκάματο του συνεργάτη μου δεν παίζω.

Ακούω διάφορα για τη συμπεριφορά των σημερινών τραγουδιστών προς τους νεότερους συνεργάτες τους. Δεν έχω άποψη και δεν παίρνω θέση. Ως έντιμος άνθρωπος όμως, οφείλω να καταθέσω αυτό που έζησα, Είχα την τύχη να συνεργαστώ με έναν κορυφαίο τραγουδιστή που ήταν πρώτα απ’ όλα κορυφαίος ως συνεργάτης. Και μπορεί τη μεγάλη BMW που μου έταξε να μην την απόκτησα ποτέ, νιώθω όμως τόσο πλούσιος από όσα έζησα κι όσα έμαθα δίπλα του, που είναι να σαν να απέκτησα πέντε BMW. Ίσως και περισσότερες…”

Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Δημήτρη Πιπερίδη που μαε έδωσε την άδεια για την αναδημοσίευση.