e-Pontos: Συνέντευξη στα «Ε»του Προέδρου της Ε.Λ.Β. Βέροιας Χ. Καπουρτίδη

Ανέλαβε πρόσφατα την Προεδρία της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας και μάλιστα σε μια εποχή που έπρεπε να δώσει «μάχες» για να λυθεί ένα ζήτημα που όπως φαίνεται απασχολεί ιδιαίτερα την Εύξεινο Λέσχη Βέροιας και έναν μεγάλο αριθμό άλλων Ποντιακών Σωματείων και σχετίζεται με το ΄Ιδρυμα Παναγία Σουμελά. Είναι ο Χαράλαμπος Καπουρτίδης που μας μιλά για το έργο, τους στόχους και το μέλλον, όχι μόνο της Βεροιώτικης Ποντιακής Λέσχης, άλλα όλων των Ποντιακών Σωματείων απανταχού, με σπουδαιότερο την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από το Κεμαλικό κράτος. Ο κ. Καπουρτίδης είναι μέλος της Ευξείνου Λέσχης από το 1974, εκλέχτηκε στο Δ.Σ. το1995 και από τότε προσφέρει τις υπηρεσίες του σ΄ αυτά που όπως λέει αγαπά και θέλει να μεταλαμπαδεύσει στους επόμενους. Τον ποντιακό πολιτισμό, την κουλτούρα και κυρίως την αγάπη στις χαμένες πατρίδες του Πόντου.

ΕΡ.
1. Αυτό το ιστορικό Σωματείο ιδρύθηκε το 1955 από συμπατριώτες μας της πρώτης και δεύτερης γενιάς (ορισμένοι ζούν ακόμα) οι οποίοι είχαν την ανάγκη να βρίσκονται σ’ ένα χώρο όπου εκφράζονται με τα κοινά στοιχεία της παράδοσης και του πολιτισμού που τους είχαν γαλουχίσει οι γονείς τους.

Όλα τα Διοικητικά Συμβούλια από τότε μέχρι και τώρα, κάτω από αντίξοες συνθήκες πολλές φορές, κατόρθωσαν με την εργατικότητα, την υπομονή και την επιμονή τους να φέρουν την ΕΥΞΕΙΝΟ ΛΕΣΧΗ σ’ αυτό το σημείο που βρίσκεται σήμερα, δηλαδή της καταξίωσής της, τόσο σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας, όσο και απανταχού του ποντιακού Ελληνισμού.

ΕΡ.
2. Η δραστηριότητα η μεγάλη, που λέτε και εσείς, οφείλεται στον καλό προγραμματισμό, στην καλή οργάνωση, στην εργατικότητα, στην μαχητικότητα και στην τακτική ανανέωση του Διοικητικού Συμβουλίου με την βοήθεια βεβαίως των μελών αλλά και των φίλων του Σωματείου. Έτσι λοιπόν, βάζοντας ο καθένας το δικό του λιθαράκι, χτίστηκε αυτό το αξιοζήλευτο «οικοδόμημα» και με απλά λόγια αυτό το «εργοστάσιο» παραγωγής πολιτισμού και ανθρωπιάς.

Ως συνήθως στους Συλλόγους, που ουσιαστικά είναι χώροι εθελοντισμού, βλέπουμε να τρέχουν λίγοι από τα Διοικητικά Συμβούλια (πολλές φορές μόνο ο Πρόεδρος) για όλα τα θέματα. Στην Εύξεινο Λέσχη ο κάθε ένας από το Δ.Σ έχει τον τομέα ευθύνης του, έχοντας ασφαλώς στενή συνεργασία με τους υπευθύνους των τμημάτων και έτσι βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα.

ΕΡ.
3. Ο πολιτισμός είναι μια ευρεία έννοια που περιέχει πολλά πράγματα. Δηλαδή εκτός από τα λαογραφικά , την ιστορία κ.λ.π ασχολούμαστε και με το περιβάλλον (όπως δενδροφύτευση, ρύπανση περιβάλλοντος κλπ.) με τα κοινωνικά (όπως τράπεζα αίματος, παρουσία σε ιδρύματα, διανομή τροφίμων σε απόρους κλπ) και πολλά άλλα που αφορούν τις ανάγκες της καθημερινότητας και εν γένει την ζωή.

ΕΡ.
4. Η συνεργασία με όλα τα Σωματεία του Νομού καθώς επίσης όλης της Ελλάδας και με πολλά της διασποράς είναι άριστη, και έτσι πρέπει, διότι όλοι έχουμε τον ίδιο στόχο. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι η εφημερίδα μας «ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ» ταξιδεύει σ’ όλα τα σωματεία της Ελλάδας, της Αμερικής, του Καναδά και άλλα ανά τον κόσμο. Την δε ιστοσελίδα μας, που ξεπέρασε τους 1.300.000 επισκέπτες, την διαβάζουν από όλες τις γωνιές του κόσμου.

ΕΡ.
5) Αυτό είναι σίγουρο, αρκεί να σας πω ότι με το εννεαμελές Διοικητικό Συμβούλιο λειτουργεί παράλληλα και το εννεαμελές Δ.Σ των Νέων ακριβώς με τις ίδιες αρμοδιότητες. Σε κάθε συνεδρίαση του Δ.Σ παρίστανται και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου των Νέων οι οποίοι εκφράζονται και συναποφασίζουμε όλοι μαζί σαν μια οικογένεια. Εδώ θέλω να τονίσω ότι όλοι μας βλέπουμε την Λέσχη σαν την μεγάλη οικογένειά μας, που στην αγκαλιά της έχει όλες τις μικρές οικογένειες του καθενός από εμάς.

ΕΡ.
6) Είναι η διατήρηση όλων των στοιχείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δηλαδή της ιστορίας μας, των ανθρώπινων αξιών, της λαογραφίας και γενικότερα όλα όσα μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοί μας μέσα από μεγάλη διαδρομή που ξεπερνά τα 3000 χρόνια. Ο μεγάλος μας πόθος όμως είναι η παγκόσμια αναγνώριση της γενοκτονίας του ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (αλλά και των άλλων λαών) από τον Κεμαλικό κράτος. Μια συγγνώμη ζητάμε από τους απόγονους των σφαγείων, ώστε να δικαιωθούν όλα τα θύματα της τότε θηριωδίας, να απαλλαγούν από το βάρος αυτό οι απόγονοι και βεβαίως για να μην ξαναγίνουν τέτοια φρικτά εγκλήματα. Επίσης επιθυμούμε να δούμε τους εναπομείναντες «δικούς μας» εκεί στην ιστορική πατρίδα τον «Πόντο», να ζουν καλύτερα σε μια πραγματική δημοκρατίαμ όπου θα μπορούν να εκφράζονται με όλα τα στοιχεία της κουλτούρας τους.

ΕΡ.
7) Στην Ελλάδα πολλές φορές ασχολούμαστε με τα αυτονόητα. Είναι απαράδεκτο στον 21ο αιώνα να μιλάμε για εκδημοκρατισμό και ότι τα ιερά και όσια «κειμήλια» όπως η εικόνα της «ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ», ενός ολόκληρου λαού (που ξεπερνά τα 3 εκατομμύρια) δεν μπορούν κάποιοι να τα ιδιωτικοποιούνται. Έτσι λοιπόν μετά από πολλούς αγώνες χρόνων, περάσαμε στους συντονισμένους αγώνες των τελευταίων ετών, που σαν αποτέλεσμα είχαν την μη δυνατότητα συγκρότησης Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, με τις ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Βέροιας, από το περασμένο καλοκαίρι.

Ούτως ή άλλως από το 1973 έως και τώρα, όλα τα Διοικητικά Συμβούλια του Ιδρύματος, άρα και οι αποφάσεις τους, κρίθηκαν παράνομα από την ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του κράτους. Με την γνωμοδότηση λοιπόν του Νομικού Συμβουλίου οι κανονισμοί της Ιεραρχίας , του 1973 και του 2010 δεν έχουν ισχύ και αυτό που ισχύει είναι το Βασιλικό διάταγμα του 1966, και το οποίο βεβαίως πρέπει να αλλάξει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η διαιώνιση αυτής της νοσηρής κατάστασης (το κατεστημένο) είχε διχάσει τον ποντιακό χώρο, Τώρα βέβαια (από το 2002) η ενότητα των Ποντιακών Σωματείων υπάρχει κάτω από την σκέπη της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος που απαριθμεί περί τα 387 Σωματεία-Μέλη.

ΕΡ.
8) Τώρα είμαστε στο τέλος της πολύχρονης και επίμονης διαδρομής. Ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσει το θέμα με νομοθετική παρέμβαση από την αρμόδια Υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου. Και τονίζω μόνο η Υπουργός μπορεί να νομοθετήσει (το κράτος γενικότερα) και όχι η Ιεραρχία ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας. Αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες και εφ΄ όσον τελειώσει με το καλό, θα δούμε όλοι μας την «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» του Ποντιακού Ελληνισμού στις πραγματικές της διαστάσεις, που βέβαια δεν χωράει στο μυαλό του ανθρώπου που δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα.

Κλείνοντας θέλω να τονίσω σ΄ όλους τους αναγνώστες της έγκυρης εφημερίδας σας ότι πρέπει να είναι όλοι κοντά στα τελευταία κάστρα της ανθρωπιάς και του πολιτισμού στα Σωματεία- Συλλόγους μαζί με τα παιδιά τους, ώστε η παράδοση της σκυτάλης να πραγματοποιείται από γενιά σε γενιά.

Άλλωστε και η δύναμη ενός Σωματείου είναι η παρουσία ενεργών μελών.